Կրկին ակտիվացել են մերձփորձագիտական խոսակցությունները Տավուշի գյուղերն Ադրբեջանին հանձնելու հարցում Մոսկվայի շահագրգռվածության մասին։ Ասում են՝ Մոսկվան դրանով իսկ ձգտում է Ադրբեջանի և Հայաստանի տարածքով տրանսպորտային կապ հաստատել Իրանի և Թուրքիայի հետ։
Ադրբեջանն Իրանի համար նույն խնդիրներն է առաջացնում, ինչ Ուկրաինան՝ Ռուսաստանի։
Ուկրաինայի և Ադրբեջանի պետական քաղաքականությունը հիմնված է ազգայնականության, հաճախ՝ ատելության քարոզի վրա՝ ծայրահեղ դրսևորումներով:
Հայաստանից գյուղերի հանձնումը կամ, ավելի ճիշտ, հանձնման անոնսը ոչ թե պարզապես հող հանձնելու մասին է, այլ մեր կենսատարածքի կրճատման և մարմնի անդամահատման մասին է։
Թուրք-ամերիկյան հարաբերությունները, ինչպես ժամանակին կանխատեսելի էր, կրկին սկսում են մերձենալ, ընդ որում, մերձենալ այն աստիճան, որ ԱՄՆ-ը Թուրքիային պաշտոնապես շնորհի տարածաշրջանի «նայողի» կարգավիճակը։
Մարտի 7-ի երեկոյան Ներկայացուցիչների պալատի և Սենատի առջև իր ուղերձով հանդես եկավ ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը, որն ընդարձակ ելույթ էր դեմոկրատական վարչակարգի ներքին և արտաքին քաղաքականության դրական արդյունքների մասին...
Թշնամի Ադրբեջանի Միլի մեջլիսի պատգամավոր ոմն Ֆազաիլ Աղամլին հայտարարել է, թե քանի դեռ Հայաստանը ծանր սպառազինություն չունի, պետք է անմիջապես հարձակվել և գրավել Տավուշի 8 գյուղերը...
Պատմության կրկնության համար Արևմուտքը թույլ է տալիս Թուրքիային կրկին վերածվել տարածաշրջանային կայսրության` գլոբալ տերության էլեմենտներով։
Եվ սա ունի տրամաբանված ռազմավարական հենք...
ՈՒ գրողը տանի, հայ իրականության մեջ ոչ մի խոսք:
Այն էլ այն դեպքում, երբ այդ ընտրությունների մանակցության թիվը, 1979 թ. ի վեր, կանխատեսվում Է, որ կլինի ամենացածրը՝ մոտ 30-32 տոկոս:
Շքերթները պատմության ընթացքում միշտ ունեցել են ռազմաքաղաքական խորհդանշական իմաստ: Հիշենք հռոմեական զորավարների ճոխ շքերթները արշավանքներից հետո: Դրանց մասնակցող թագավորները, ըստ հերթականության, ցուցադրում էին իրենց հավատարմությունը աշխարհակալ Հռոմին...